Tworzenie pytań

Szyk wyrazów zdania oznajmującego jest następujący:
podmiot + orzeczenie + inne części zdania

• (Ja) mám devätnásť rokov.
• Zuzana má dvadsať rokov.

W zdaniu pytającym podmiot i orzeczenie zamieniają się mejscami (inwersja):

1. • Máš (ty) dvadsať rokov? Nie, ja nemám dvadsať rokov.
   • Má Zuzka dvadsať rokov? Áno, Zuzka má dvadsať rokov.
   Na takie pytania możemy odpowiedzieć áno – nie (tak – nie). Są to pytania wymagające podjęcia decyzji. Ich intonacja jest wznosząca.
   • Máš dvadsať rokov?
   • Voláš sa Kristína?
   • Máš sa dobre?
2. • Koľko máš (ty) rokov?
   • Koľko má Zuzka rokov?
   Na tego typu pytania nie można odpowiedzieć: áno – nie (tak – nie), ale trzeba udzielić konkretnej informacji. Rozpoczynają się zaimkiem pytającym (np. kto, čo, koľko, kde...), a ich intonacja jest opadająca.
   • Koľko máš rokov?
   • Ako sa voláš?
   • Kde bývaš?